ouders en scriptie

Een nieuwe foto....



En ik heb een idee voor mijn scriptie.
Ik moet namelijk beginnen met schrijven en loop daar enorm tegen aan te hikken, omdat ik geen geschikte vorm weet.
Gisteren wist ik het ineens.

Mijn vader fotografeerde vroeger heel veel, boven op zolder staan duizenden
dia's, altijd als ik bij mijn ouders op bezoek ben vraagt mijn vader waar ik
mee bezig ben, meestal heb ik daar niet echt een antwoord op, omdat ik dat
voor mezelf vaak al niet weet.
Op de een of andere manier denk ik dat mijn vader me niet begrijpt.
En eigenlijk is het niet erg aardig om zo weinig los te laten over hetgene
waar ik mee bezig ben, mijn ouders sponsoren mijn opleiding notabene en
staan eigenlijk altijd vol achter alles wat ik wil doen en steunen me daar
in tot zover ze kunnen.

Die scriptie moet ook ergens over gaan, ik weet waar het over gaat gaan,
maar weet niet hoe ik het moet vertellen.
Ik ga brieven schrijven naar huis, naar mijn vader.
Over mijn onderzoek, dingen die ik tegen kom, foto's die ik vind, conclusies
die ik trek eigenlijk gewoon waar ik mee bezig ben om aan die scriptie te
werken, die zo als vanzelf ontstaat.

Goed idee toch?
Ja ik dacht van wel.
Geeft heel veel lucht om te schrijven...