uit een ooghoek.....

Sinds enige weken hangt deze dame bij mij thuis.



Aan een spijker in een gat wat er al zat. Ze hangt op een redelijk willekeurige plek, er zitten haast geen gaten in die muur. Gevonden op een rommelmarkt in de IJ-hallen in Amsterdam, half verstopt leunend tegen een tafel. Ze was vies en groezelig en hing scheef in de vreemde lijst. Ik kon niets anders doen dan haar meenemen. Thuis vroeg ik me af hoe het kwam. Ik kon geen hoogte krijgen van haar gezichtsuitdrukking. Was ze droevig, tevreden of misschien zelfs ingetogen aan het glimlachen.

Ik probeerde het passepartout een beetje schoon te maken, heel voorzichtig in een hoekje linksbovenin met een wattenstaafje en wat speeksel. Het lukte niet. Het passepartout ging er van kapot, dus hield ik er maar mee op. Deze dame zit blijkbaar graag in een groezelig passepatout.

Eigenlijk had ik hier willen schrijven dat ze echt vreemd is. Als ik in bed lig kan ik precies tussen de boeken in de boekenkast doorkijken en ziet de foto er helder en licht uit, soms zie ik zelfs een paar mooie witte tanden. Alsof ze zich meer op haar gemak voelt in het donker. Dat wat ze gewend was, ergens op een zolder zonder licht waar ze ooit terecht kwam. Vast een zolder van een huis vol mooie herinneringen. Ik laat haar maar hangen en lachen in het donker, ze zal vast wennen aan het licht.