Nepperdannep...

Elke dag, behalve de zondag, open ik mijn brievenbus beneden in de hal.
Afgelopen zaterdag opende ik de bus en er lag niets anders in dan een brief met mijn adres erop in handgeschreven letters.
Mijn hart maakte vreugdevol een sprongetje.
Ik liet hem liggen om te bewaren voor later op de dag en ging eerst naar de stad om even wat boodschappen te doen.




Mijn dag was helemaal goed, iemand had gewoon de moeite genomen om een persoonlijke brief aan mij te sturen. Ik huppelde de weg naar de stad op en neer en hoewel het weer somber was scheen in mijn hoofd de zon en begroette ik alles en iedereen die ik tegenkwam met een vriendelijke glimlach.
Bij thuiskomst opende ik opnieuw de brievenbus en de brief met handgeschreven adressering lag nog braaf op me te wachten.
Ik greep hem er uit, liep de trap op naar boven en bekeek onderweg de postzegel waar twee apen op stonden in een groen kadertje. Ik wreef met het topje van mijn wijsvinger over de perforatie van de postzegel (voelt normaal gesproken fijn) en voelde niets. De postzegel was nep, er op geprint. Ik keek eens goed naar de enveloppe en zag dat ik was aangeschreven als D.J.M Sars, hhmmzzz, wie doet dat nou? De stempel op de postzegel was ook zo nep als het maar zijn kon en in een keurig netjes handschrift stond op de sluiting van de enveloppe als afzender de Nationale Postcodeloterij. Gloeiende, gloeiende, wat voelde ik me in de aap gelogeerd. Vooruit, ik had een toffe middag en voorpret maar ontvang in het vervolg toch liever "echte" handgeschreven brieven.