Minous de poes...

Minous le petit chat



Ik schrijf vandaag op deze zonnige dag over Minous de Zuid-Franse poes.
Minous is de poes die drie hoog achter in Rotterdam zo nu en dan door mijn huis heen raast, maar meestal gewoon heel knus op of naast me ligt te slapen en te soezen. Nu in de zon in de vensterbank, daar waar ik niet op pas, anders was ik er lekker naast gaan liggen. We hebben haar afgelopen zomer meegenomen uit Frankrijk. Ik ben gek op poezen, toen ik nog in Amsterdam woonde kwam ik regelmatig te laat op mijn werk omdat ik toch echt wel even alle poezen onderweg moest aaien, te beginnen met Vos, een grote rode demente kater, die tegenover mijn woonboot woonde. Liever te laat, wat toch niemand wat uitmaakte, dan het gemis van een beetje onvoorwaardelijke poezenliefde in de ochtend. Op de camping in Frankrijk had ik haar al een paar keer zien lopen, een klein tijgertje wat achter vogels en insecten aan rende en bij iedereen op de camping eten bij elkaar sprokkelde. 6 september was ik jarig en kreeg ik van Marrit Minous voor mijn verjaardag. Ze woonde vanaf toen bij ons op ons plekje aan de rivier, at 's ochtends en 's avonds brokjes en kattenmelk en sliep 's nachts tussen ons in op de slaapzak, overdag speelde ze overal op de camping maar ze kwam elke keer weer netjes bij ons terug. We vroegen aan de camping eigenaar of ze wisten van wie ze was, ze had geen baasje en de camping-beheerders konden er niet voor zorgen, ze hadden al honden en Fransozen vinden katten blijkbaar niet zo heel erg lief. We vroegen op verschillende plekken of ze nog een lieve poes zochten, maar in Frankrijk was er niemand geïnteresseerd. De camping zou eind september sluiten en toen wij een week voor sluitingstijd weer richting Nederland vertrokken zat Minous achterin de auto in een tweedehands rieten kattenreismandje.
Nu woont ze bij mij thuis en heeft ze een huis om in te rennen en te jagen. Een beetje zielig is het wel, maar volgens mij is ze hier gelukkig en hoefde ze niet dood te gaan op een verlaten winterse camping, en dat ze ooit weer een mooi buiten krijgt om lekker te rennen en te jagen dat is een ding wat zeker is, niet vandaag of morgen, maar wel in de mooie toekomst.